Włodzimierz Nahorny

Studiował grę na klarnecie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. Już w czasie studiów w 1959 założył własny zespół – kwartet „Little Four”. W tym samym roku zaczął występować również z formacją „North Coast Combo”, z którą współpracował przez 2 lata, oraz jako klarnecista z zespołem jazzu tradycyjnego „Tralabomba Jazz Band”. Grał także w Orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej. W 1962 zadebiutował na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie jako solista-saksofonista w big-bandzie Jana Tomaszewskiego. Od tego czasu występował tam wielokrotnie prawie przez 15 lat, głównie z sekstetem Andrzeja Trzaskowskiego (1962-77). Jako pianista współpracował również z zespołami Ryszarda Kruzy i Alojzego Musiała (1963-64).

W 1965 założył własne trio, z którym po raz pierwszy wystąpił na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, podczas którego zespół otrzymał I nagrodę, a Włodzimierz Nahorny - I nagrodę indywidualną i wyróżnienie za kompozycję "Zbyszek". W 1966, podczas Światowego Konkursu Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu, został uhonorowany II nagrodą, a w 1967 na 6. Festiwalu Jazzu Amatorskiego w Wiedniu odebrał z rąk Duke'a Ellingtona I nagrodę indywidualną oraz II nagrodę dla swojego tria. Ponadto dwukrotnie otrzymał nagrodę podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu: w 1972 Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za piosenkę "Jej portret" (do słów Jonasza Kofty), w 1973 – I nagrodę na koncercie Premiery za "Tango z różą w zębach" (do słów Kofty). Jest kompozytorem muzyki filmowej (m.in. „Znaki na drodze”, kultowa „Rewizja osobista” z Zdzisławem Maklakiewiczem, „Zapach psiej sierści”) i teatralnej . Spod jego pióra wyszły znane tematy jazzowe i popularne piosenki.

Jako pianista, saksofonista, flecista, kontrabasista, kompozytor i aranżer współpracował m.in.
z Andrzejem Kurylewiczem, Krzysztofem Sadowskim, Andrzejem Trzaskowskim i Janem Ptaszynem Wróblewskim, wokalistkami – Wandą Warską, Marianną Wróblewską i Łucją Prus, zespołami Novi Singers i Breakout, z duetem gitarzystów klasycznych Alber-Strobel oraz Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Był zapraszany do nagrań i koncertów innych twórców, m.in. Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego. Występował w wielu krajach, m.in. w Belgii, Austrii, Danii, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, we Francji, Włoszech, w Hiszpanii, Jugosławii, Norwegii, Rumunii, na Węgrzech, w Czechach, Rosji, Algierii i Japonii.